dag 10

Maandag 1 augustus

Na het ontbijt bracht Peter ons van de Sirila farm weer terug in de bewoonde wereld. In het nabij gelegen dorpje Wang Saphung hebben we een fietstochtje gedaan. Eerst bezochten we een “fabriekje” waar de rijst gepeld wordt. Zakken ongepelde rijst gaan in een machine en komen er gepeld en gesorteerd weer uit. Daarna een bezoek aan een schooltje waar kleuters van 2,5 t/m 5 jaar hun eerste Engelse woordjes leren. Schooltijden zijn van 7.00 uur (!) t/m 16.00 uur. Met een slaappauze van 12.00 tot 14.00 uur. Daarna een rubberboom plantage bezocht en vervolgens naar een weverij. Daar heeft Manon een paar tafellakens gekocht. Inmiddels was het 11.00 uur en al de hele morgen was het onbewolkt en scheen de zon volop. De temperatuur ging richting 35 graden. Tijdens het fietsen was het wel uit te houden maar met bij de stops was het echt veel te warm. We besloten om de tour af te breken en de airco in de minivan weer op te zoeken. Vervolgens gingen we naar het Huay Krating stuwmeer voor een bijzondere ervaring. We namen plaats op een bamboe vlotje met daarop een klein huisje en werden naar het midden van het meer gesleept. Daar ging het “anker” uit (een grote steen aan een touw) en bleven we dobberen. Na een tijdje werd per boot de lunch gebracht. Even daarvoor waren we midden op het meer al getrakteerd op een tropisch buitje. Zwemmen was mogelijk maar het water zag er met alle waterplanten en bamboestelen niet aantrekkelijk uit. Daarom gewoon relaxen en genieten van de omgeving. Opnieuw begon het echter te regen. Deze keer geen gewone tropische bui maar meer een storm. Harde windvlagen deden het vlot afdrijven en de wind zorgde ervoor dat we ook onder ons afdak niet droog bleven. Deze storm duurde ook niet even maar hield wel een half uur aan. We hadden er dus genoeg van en hesen de vlag in top ten teken dat we wilden worden opgehaald. We waren echter zover afgedreven dat we vanaf het startpunt niet meer te zien waren. Na ongeveer 30 minuten wachten kwam er echter een bootje vanaf de andere kant aanvaren. De eigenaar was even wezen “winkelen” en kwam ons dus op zijn terugweg tegen. Kon hij ons meteen meenemen. Vervolgens door naar Chiang Khan. Een alleraardigst stadje aan de Mekong rivier. De meeste huizen hier zijn nog van hout gemaakt. Met een beetje fantasie leek het op een dorp uit een western film. We verbleven in het Wongsaisiri resort. Een erg luxe naam voor dit eenvoudige onderkomen. Maar voor één nacht was het te doen. Voor het avondeten een wandeling langs de Mekong gemaakt en genoten van een prachtige zonsondergang. De Mekong maakt hier diverse bochten en de zon ging onder aan de Laotiaanse kant van de rivier. Het was inmiddels donker geworden (19.00 uur) en straat waaraan ons hotel ligt was afgesloten voor autoverkeer. Daardoor konden wij op ons gemak genieten van alle kraampjes met allerlei koopwaar. We hebben gegeten op het dakterras van een restaurantje met uitzicht over de Mekong.
Groeten uit Chiang Khan,

Barry, Manon, Emma en Thijs

ps; foto's komen later nog. Mobiel internet hier valt steeds uit......