Dag 17-18

Donderdag 24 juli 2014
Vandaag geen verhaal van de gebruikelijke verslaggever maar van mij (Manon). Nu ik dit schrijf (vrijdag 25 juli) is Barry namelijk samen met Emma en Thijs aan het “mountainbiken”. Barry schreef het al in zijn verslag: op donderdag zijn we in alle vroegte, om 4:00 uur, op gestaan voor wat het “hoogtepunt” van onze reis zou worden. We werden opgehaald bij het hotel en gingen naar de verzamelplaats waar we een mini ontbijt kregen. Er moesten nog wat zakelijke gegevens uitgewisseld worden en toen kon het echt beginnen. Het was nog behoorlijk donker en dus zagen we nog niet veel. Maar het geluid wat we hoorden, motoren die hete lucht bliezen, verraden wat we gingen doen. De mandjes stonden klaar en de ballonnen werden opgeblazen. Nee ik heb het niet over een verjaardagsfeestje met ballonnen en mandjes met stokbrood, maar ik heb het echt over een ballonvaart met een hete luchtballon. We kregen onze ballon met piloot toegewezen (leuke vent trouwens). We zaten met maar 16 mensen in één mandje. Ik zeg maar omdat er ook mandjes zijn waar een touringcar vol met tourristen in kan. Doordat wij in een kleiner mandje zaten met minder mensen zou er een beter zicht zijn. Al snel konden we via een huishoudtrapje het mandje in en kregen we instructie voor de landing. Nog voor we het goed en wel beseften dat we nu werkelijk in de ballon zaten hingen we al enkele meters boven de grond. WOUW wat was dit geweldig zeg!!! Tegelijk met ons stegen er meerdere ballonnen op en de zon kwam ook net op. Het was werkelijk adembenemend mooi. Ik zou hier nog wel een enorme lap tekst kunnen schrijven waarmee ik duidelijk wil maken hoe mooi het was maar dit zou het werkelijke beeld nooit kunnen weergeven. Daarom een paar plaatjes die jullie een klein beetje een beeld kunnen geven.
Na de ballonvaart, we waren om 7:15 weer terug in het hotel, bleef er nog een hele dag over om nog meer moois te bekijken. Maar eerst nog een uurtje terug in bed en daarna een echt ontbijt. Nou ja echt ontbijt…………hier in Turkije ontbijten ze o.a. met yoghurt, komkommer, tomaat, en…………… olijven (goed voor de stoelgang hihihihi). Na het ontbijt zijn we op pad gegaan. Via Uçhisar, Ҫardak, Kaymakli naar Derinkuyu. Hier hebben we een indrukwekkende (9e wereldwonder) ondergrondse stad bezocht. Deze ondergrondse stad, die niet lang geleden per toeval is ontdekt en sinds 1965 voor publiek is opengesteld was voor de eerste Christenen een schuilplaats waar zij vrij hun religie uiting konden geven. Maar een zeer klein deel is voor publiek open gesteld een groter deel is inmiddels bekend. Zo weet men dat deze ondergrondse stad in verbinding staat met de 9 kilometer verder op gelegen ondergrondse stad Kaymakli. Maar een nog groter deel is nog onbekend. Het was een indrukwekkend bezoek, te meer omdat de ondergrondse stad meerdere verdiepingen kent en men er wel met 400 traptreden naar beneden kan door soms wel heel erg smalle gangetjes. In die smalle gangetjes ging je zowel naar beneden als ook naar boven. Je begrijpt dat je elkaar daar niet kan passeren en dat er via geluid (lees hard roepende gidsen) wordt nagegaan of het gangetje vrij was en men kon afdalen of omhoog kon gaan. Het grote voordeel aan dit bezoek was dat het er lekker koel was. Eenmaal weer boven de grond hebben we heerlijk op een terrasje onder het genot van een koel drankje zitten bijkomen van de ondergrondse wandeling en zitten wennen aan de temperatuur boven de grond (35oC). Vervolgens zijn we via Tilköy, Güzelöz naar Șahinefendi gereden. Daar hebben we opgravingen van de oude laat-Romijnse/ vroeg- Byzantijnse stad Sobessos bezocht. Een niet toeristische plek waar men nog altijd bezig is met opgravingen. Het meest indrukwekkende was hier het mozaïekwerk dat ondanks het instorten van de vergaderzaal intact is gebleven en waar men later een kapel overheen heeft gebouwd. Een mooie plek zeker omdat dit nog niet is ontdekt door het grote massa toerisme. Maar ik denk dat wanneer men hier klaar is met de opgravingen er ook hier zeker bussen vol toeristen die alles bekijken via I-pad, I-Phone of ander scherm te zien zullen zijn.
Toen door via Tașkinpașa naar Keslik Monastery. Ook weer een niet toeristische plek. Hier hebben we in een uitgehakte rots kerk uit de 10e eeuw prachtige fresco’s bekeken. Toen onderweg in één of andere lokale pide tent een pide gegeten en doorgereden via Mustafapașa naar Ürgüp. Daar hebben we op verschillende plekken genoten van het uitzicht wat al lang niet meer zo op onze bewondering kon rekenen omdat we nog altijd onder de indruk waren van het uitzicht dat we hadden vanuit de luchtballon die ochtend. Het was een geweldige dag met weer vele mooie nieuwe indrukken die we opgedaan hebben. De dag was lang en vermoeiend en dus zijn we heel vroeg gaan slapen.
Een lieve groet,
Manon.