In de woestijn

De woestijn in.
Mensen wat heb ik tegen deze tocht op gezien. Ik was bang dat ik erg last zou hebben van de hitte. En snel uitgekeken zou zijn op enkel zand. Nu kan ik zeggen dat deze tocht een van de indrukwekkendste dingen is die ik in een vakantie gedaan heb. Allereerst voor je op pad gaat moet je jezelf beschermen tegen zowel de zon als ook de wind, nou ja de wind meer het zand wat door die wind verplaatst wordt. Dus allemaal een hoofddoek om. Barry veranderde in een echte Arabier en ook Emma transformeerde in een Fatima. Daarna hesen we ons op de dromedaris. Dit niet zo moeilijk als op een olifant omdat de dromedaris voor je gaat liggen en de schofthoogte minder hoog is als bij de olifant. En dan komt het spannende ………..de dromedaris staat dan op. Eerst zijn voorpoten een klein stukje waardoor jij helemaal naar achter komt te hangen. Dan de achterpoten strekken en dat is het aller spannends omdat deze in één keer omhoog gaan en jij zelf dus helemaal naar voren komt te hangen en denkt dat je van het ding af zal lazeren. Daarna, wanneer je dus bij machte was om in het zadel te blijven zitten, gaan de voorpoten het laatste stukje omhoog. En dan zit je hoog op de dromedaris. Dromedarissen zijn overigens zeer vriendelijke beesten en wanneer je ze een beetje aanhaalt zullen ze gedurende de tocht geen kans voorbij laten gaan weer aangehaald te worden en dat levert grappige situaties op wanneer je even stil staat. De tocht was prachtig. Jammer dat er bewolking was, dit vond ik persoonlijk minder erg omdat dat in temperatuur scheelt het was nu “maar” 45 graden Celsius. De bewolking leverde wel minder mooie foto’s op en ook hadden we zo nu en dan te maken met een zandstorm. Ik had gedacht minder te kunnen genieten omdat ik toch altijd behoefte heb aan groen om mij heen (zal komen door mijn biologie interesse). Het was ronduit prachtig om tussen zo veel zand en bij zoveel droogte toch hier en daar iets groens te zien. Blijkbaar is de natuur daar in staat met weinig genoegen te nemen. Van de zonsondergang hebben we weinig gezien omdat het hiervoor te bewolkt was. Na een zeer laat diner en nog een berber concert begonnen we aan een barre nacht. In de tenten was het echt veel te heet om te kunnen slapen en dus werden alle bedden buiten gezet. Dit was erg gezellig. We waren met nog meer Nederlanders, één jong stel uit Zwolle en een gezin uit Steenwijk. We hebben die nacht allemaal weinig geslapen. Om vier uur begon de zonsopgang. Hier had ik mij erg op verheugd en dus om half vijf ben ik mijn bed uitgestapt en met de camera een stukje het tentenkamp uitgelopen. Jammer genoeg nu ook weer bewolking. Dit keer niet veel maar net genoeg om de zonsopkomst te moeten missen. Daarna even iets opfrissen bij een sober wastafeltje en dan met zijn allen aan de “Berber-whisky”, dit is overigens munt-thee en heeft niets met alcohol van doen. Toen stonden de dromedarissen al weer klaar en begon de terugreis. Deze was veel mooier dan de heenreis. Het was zonnig en er was weinig wind. Dit leverde ook meteen veel mooiere plaatjes op. Ik kijk met veel plezier terug op deze tocht en ben blij dat ik toch meegegaan ben. Alhoewel ik er wel bij zeg ……Once in a lifetime!!!!!!!

Groeten Manon.

Kijk hier voor een filmpje van onze avonturen in de woestijn; http://vimeo.com/73156263