Dag 6 & 7

Donderdag 28 juli zijn we uit Ayutthaya vertrokken en op weg gegaan naar Khao Yai. Na een rit van bijna 2 uur kwamen we aan bij het Khao Yai Nature Life resort. Vlak voordat we arriveerden was het begonnen met regenen. Het resort ligt tamlijk afgelegen en de weg er naar toe was inmiddels veranderd in een rivier. Na het inchecken maar direct geluncht want het was onmogelijk om droog bij de kamers te komen. Later op de middag zijn we op weg gegaan naar de vleermuisgrotten. We kregen allemaal een zaklantaarn en zijn een grot in gegaan waar een boeddhabeeld stond en waar tientallen vleermuizen fladderden. Door een zeer nauwe doorgang naar een andere grot en daar waren honderden vleermuizen. Vervolgens naar een uitkijkpunt en wachten tot de vleermuizen in de schemering naar buiten kwamen. Dat duurde even maar toen er een paar roofvogels verschenen kwamen even later ook de vleermuizen. Eerst enkele tientallen maar dat werden er al snel meer. Minutenlang kwamen de vleermuizen uit de grotten en vormden langgerekte linten in de lucht van tientallen meters lengte. Een prachtig gezicht.

Vrijdag 29 juli.
Vandaag staat er een trekking door Nationaal Park Khao Yai op het programma en de verwachtingen waren hoog. Je wilt als beginnend vogelaar natuurlijk een neushoornvogel zien en met je camera vastleggen. Al vroeg vertrokken we met een pick-up truck naar het park. Op zich is dat al een beleving het heen en weer schudden achter in het bakje terwijl het op dat vroege uur al actieve platteland langs je voorbij glijdt. Daar aangekomen zijn we eerst een stuk dieper het park in gereden. Je voelt de spanning in je lijf toenemen; “Zal ik vandaag dan echt de hornbill gaan zien”. We stoppen bij de eerste stop. Hier kunnen we als we dat willen even gebruikmaken van het toilet en even rustig rond kijken of we wellicht gibbons zien. Ineens zie ik onze chauffeur rennen met een kijker en deze installeren. Wij natuurlijk ook snel erheen en kijken in de richting waarin de kijker wordt geïnstalleerd. In eerste instantie zie ik niets, er beweegt wel wat hoog in een boom en ik ga met mijn ogen gestructureerd de plek af op zoek naar de gibbon. Op de een of andere manier zijn wij gewend aan dierentuinen en zo geconditioneerd dat wij op zoek gaan naar het dier dat wij als laatste gehoord hebben. Ineens zag ik tussen de bladeren een enorme gele snavel………….geen twijfel mogelijk………dit is de hornbill!!!!! Wauw wat is die mooi zeg! Hupsend over de takken was hij op zoek naar iets eetbaars. Genieten in optima forma!!! Oh ja ik wilde ook nog een foto. Snel de camera! Gelukkig, Thijs snapt als vliegtuigspotter de vogelaar, ik zie dat hij zijn camera met onze telelens al heeft staan en hoor dat er lustig op los geklikt wordt. Ik bedenk dat dat kiekje wel goed komt en besluit om heerlijk verder te genieten. Wat een prachtig gezicht die grote vogel met die enorme snavel. Ik was er stil van………………………………………………………………………………………….. Ineens hupst de hornbill naar de hoogste tak en je ziet dat hij zich klaar maakt om op zoek te gaan naar een andere plek. Eerst een beetje voor klapperen met de vleugels en ja hoor daar vertrekt hij. Het geluid van de vleugels is niet te beschrijven, wieuuuu wieuuuuu of zo iets. Echt gaaf dit! Dat beloofd wat deze dag. Maar de hornbill kan ik aanvinken! Na deze sensationele ervaring weer in de pick-up truck door naar de plek waar onze trekking begint. Het is geen indrukwekkende afstand, 3Km, maar wel in de tropen en dus door de dicht begroeide jungle en dus zwaar. De sokken die ons beschermen tegen bloedzuigers hadden we al in ons hotel aangedaan. Nu moesten we enkel nog onze schoenen inspuiten met spray. Klaar voor de trekking! We gingen via een kort trapje de jungle in. Je kon zien dat er vaker gelopen werd maar toch was er niet altijd een heel duidelijk pad. Onze gids Tony ging met zijn kijker voorop. Al snel wist ik het plekje direct achter de gids te bemachtigen. Hier zie je veel meer dan wanneer je achteraan loopt en tweede voordeel is dat je zo mede het tempo waarin er gelopen wordt bepaald. Soms was de bodem “Slippery” of hingen er lianen in de weg waardoor je moest bukken of er hoog overheen moest stappen. Kortom een avontuurlijke tocht. Het eerste stuk hoorde je nog vele gibbons die hun terrein aan het verdedigen waren. Soms werden we zelfs bekogeld met vruchten hoog uit de boom. Maar ondanks ons goede speurwerk hebben we geen gibbon gezien. Wel zagen we sporen van een zwarte beer die zijn nagels in de basten van bomen had gezet om daar naar boven te klimmen. Gelukkig had ook de zwarte beer zich goed verstopt. De zwarte beer is dan weliswaar een herbivoor en zal je dus niet verorberen maar hij kan wel agressief worden en dat wil je echt niet meemaken. Goed na een poosje kwamen we steeds verder de jungle in en de begroeiing werd ook steeds dichter. De begroeiing was zeer divers te noemen; kaneelbomen, kastanjebomen, varens enz. enz. Tony bootste vogelgeluiden na, wat hij trouwens perfect kon. Op enig moment kon je horen dat hij contact had met een vogel. De vogel beantwoorde de roep van Tony. We kregen een teken om stil te zijn en slopen achter elkaar stilletjes de jungle door. Soms stapte iemand op een takje dat een krakend geluid gaf en vervolgens kwam het antwoord op de roep van Tony weer verder van ons vandaan. Ineens stond Tony stil, gaf het teken om ook stil te zijn aan ons en installeerde snel zijn kijker. “Look!”, zei Tony. En ik keek door de kijker…………………WAUW…… een Kingfisher!!!!!! Voor de niet vogelkenners onder de lezers dit is familie van de ijsvogel die bij ons in Nederland soms in de buurt van water te zien is. Het betrof een vrouwelijk exemplaar van de banded kingfisher. Geweldig!!!! De vogel bleef keurig zitten en we waren ruimschoots in de gelegenheid om haar op diverse kiekjes vast te leggen. Tony bleef fluiten en had wederom contact. Snel werd de kijker verzet en weer mocht ik kijken. WAUAUAUAUAUW………………..het mannelijke exemplaar van de banded kingfisher zat een eindje verderop rustig op een takje. Ook hij bleef lief poseren en dus heb ik nu zowel van de male als ook van de female mooie kiekjes. Mijn hemel, mijn dag kon echt niet meer stuk. Eerst al de hornbill en nu de kingfishers, menig vogelaar droomt hier van. We trokken verder door de jungle. Zo nu en dan weer even stoppen om de bomen af te speuren op zoek naar andere unieke exemplaren. Ook hielden we af en toe een stop. Na twee kilometer kwamen we bij grasland. Nee niet zoals in Nederland een wei of zo. Hier in Thailand wordt het gras doorgaans iets hoger. Ongeveer een meter hoog in dit geval. We trokken door het gras verder. Richting een uitkijktoren. Ineens begon Tony te roepen: “Mountain hawk eagle” en wees naar de lucht. En ja hoor er zweefde een immense arend in de verte in de lucht. Wat een top dag! We liepen door naar de uitkijktoren en hebben rond gekeken. Toen nog een kleinstukje over een olifantenpad naar de pick-up truck. We zijn toen gaan lunchen. Daarna hebben we nog twee watervallen bezocht en wat rond gereden door het park op zoek naar de olifanten. Het enige wat we zagen was nog een paar apen en wat hertjes. Het is jammer dat we geen olifanten hebben gezien, maar mijn dag kon niet meer stuk. De drie toppers van een vogelspotter heb ik gewoon gezien en op beeld vastgelegd! Ik voel mij een rijk mens dit samen met Barry, Emma en Thijs mee te hebben mogen maken.

Groetjes van een nu toch echt door het vogelen bevangen,
Manon.

Tip; kijk voor foto’s en info op de Facebook pagina van onze gids Tony en zoek naar “Tony Eagle Eye”