Dag 7 en 8
Blijf op de hoogte en volg Barry
30 Juli 2018 | Georgië, Borjomi
Zondag 29 juli,
Vanochtend zijn we uit Kazbegi vertrokken voor een lange rit naar Borjomi. De eerste 100 km was via dezelfde weg terug. Daarna via de Georgische A3/E60 richting het westen. In tegenstelling tot de Militairy highway was dit een normale snelweg zoals we in Nederland gewend zijn. In korte tijd dus flink veel kilometers maken. Onderweg passeerden we diverse vluchtelingenkampen.
Geen kampen zoals we die van het journaal kennen, maar "moderne" Georgische woonwijken waar Georgische vluchtelingen uit Zuid-Ossetië zijn ondergebracht na de oorlog met Rusland in 2008. De eerste stop was in de oudste grotnederzetting van Georgie, Uplistiche. Reeds 3000 jaar geleden zijn mensen begonnen om hier woningen uit te hakken in de rotsen. Daarna door naar Gori, de geboorteplaats van Josif Stalin. Gori is een van de weinige plekken in de wereld waar de dictator nog openlijk wordt vereerd met een naar hem vernoemd museum. Dit museum hebben wij bezocht met gemengde gevoelens. Omdat Stalin vliegangst had, reisde hij altijd per trein. In de tuin stond ook nog zijn treinwagon waar hij mee reisde. Daarna door naar ons guesthouse in Borjomi waar we pas aan het einde van de middag arriveerden. De broer (of zwager?) van de eigenaresse nam ons daarna nog mee voor een korte toer door de stad. Hij heeft ons afgezet bij het Pesvebi restaurant waar we heerlijk gegeten hebben. Daarna nog even het "centrum" ingegaan. Daar was een festival gaande. Overal kraampjes en kermisattracties en op een plein stond een bekende Georgische band te spelen op een podium gesponsord door Bavaria Holland! Emma en Thijs vonden het erg leuk om te zien hoe hun Georgische leeftijdsgenoten helemaal uit hun dak gingen. Daarna met een taxi voor 5 lari (nog geen 2€) terug naar ons guesthouse.
Maandag 30 juli,
Omdat in ons guesthouse geen ontbijt geserveerd wordt, hadden we gisteravond al wat boodschappen gedaan in een supermarkt om de hoek. Vanochtend nog een keer bezocht voor vers brood en vleeswaren. Daarna met de auto een toer in de omgeving. We zitten aan de rand van een van de grootste nationale parken van Europa dus er zal genoeg te zien zijn. Dat viel echter tegen. Er zijn gewoon geen wegen of als ze al zijn dan zijn het grindpaden. In onze kamer vond ik echter een kaart met een route van 40 km met diverse bezienswaardigheden en over geasfalteerde wegen. Een dagvullend programma werd beloofd..... Maar na ruim 2 uur waren we weer terug. De "bezienswaardigheden" reden we domweg voorbij, of stelden niets voor ( een mineraalwaterbron waarbij het water uit 2 of 3 pijpen uit een muurtje kwam.... en dat 2x...) of lagen nog erg afgelegen van de weg en waren alleen via steile paadjes bereikbaar. Alleen bij een kerkje hebben we wat langer rondgekeken. Omdat we alweer vroeg terug waren en het erg warm was zijn we op zoek gegaan naar een zwembad. Net buiten Borjomi ligt bovenop een berg een pretpark ( net als in Tbilisi), daar zou een zwembad zijn. We hebben een paar keer de weg gevraagd, maar dat zwembad was alleen bereikbaar via moeilijk toegankelijke paadjes en dan was het nog steeds 25-30 minuten lopen ( en weer terug....) We hebben dus niet gezwommen. Dan maar vroeg eten vanavond. Met de auto weer naar het Pesvebi restaurant, daar was het eten gisteren prima. Maar vanavond viel het echter tegen. Het gehaktbrood van Thijs bleek niet gevuld te zijn met vlees maar met bruine(?) bonen en mijn kalfsvlees van de BBQ bleek voornamelijk uit bot en kraakbeen te bestaan.... Nog voor het donker werd waren we terug in ons guesthouse. Daar nog even buiten op het terras een potje kaarten. Maar dat konden we niet afmaken i.v.m. de invallende duisternis.
We zijn wel iets gewend qua verblijf in het buitenland, soms echt black to basic, maar dit guesthouse is helaas het minste wat we tot nu hebben gezien. Twee aardige terrassen maar dan slechts 3 stoeltjes en 1 tafeltje voor alle gasten... Op de kamer ook geen tafel waar je aan kan zitten, wel 2 zware stoelen. Op de kamer van Emma en Thijs staan nog 3 poefen die we naar buiten hebben gesleept om te kunnen kaarten. Hun sanitair is goed, maar dat van onze kamer..... En tot slot slapen Manon en ik vannacht op matrassen op de grond. De lattenbodem van ons bed bestaat uit losse planken die heel gemakkelijk verschuiven. We zijn al 4x door ons bed gezakt......
Morgen een niet al te lange rit naar Vardzia (100 km) met een paar leuke stops en hopelijk een beter guesthouse.
Groeten uit Borjomi,
Barry, Manon, Emma en Thijs.
Vanochtend zijn we uit Kazbegi vertrokken voor een lange rit naar Borjomi. De eerste 100 km was via dezelfde weg terug. Daarna via de Georgische A3/E60 richting het westen. In tegenstelling tot de Militairy highway was dit een normale snelweg zoals we in Nederland gewend zijn. In korte tijd dus flink veel kilometers maken. Onderweg passeerden we diverse vluchtelingenkampen.
Geen kampen zoals we die van het journaal kennen, maar "moderne" Georgische woonwijken waar Georgische vluchtelingen uit Zuid-Ossetië zijn ondergebracht na de oorlog met Rusland in 2008. De eerste stop was in de oudste grotnederzetting van Georgie, Uplistiche. Reeds 3000 jaar geleden zijn mensen begonnen om hier woningen uit te hakken in de rotsen. Daarna door naar Gori, de geboorteplaats van Josif Stalin. Gori is een van de weinige plekken in de wereld waar de dictator nog openlijk wordt vereerd met een naar hem vernoemd museum. Dit museum hebben wij bezocht met gemengde gevoelens. Omdat Stalin vliegangst had, reisde hij altijd per trein. In de tuin stond ook nog zijn treinwagon waar hij mee reisde. Daarna door naar ons guesthouse in Borjomi waar we pas aan het einde van de middag arriveerden. De broer (of zwager?) van de eigenaresse nam ons daarna nog mee voor een korte toer door de stad. Hij heeft ons afgezet bij het Pesvebi restaurant waar we heerlijk gegeten hebben. Daarna nog even het "centrum" ingegaan. Daar was een festival gaande. Overal kraampjes en kermisattracties en op een plein stond een bekende Georgische band te spelen op een podium gesponsord door Bavaria Holland! Emma en Thijs vonden het erg leuk om te zien hoe hun Georgische leeftijdsgenoten helemaal uit hun dak gingen. Daarna met een taxi voor 5 lari (nog geen 2€) terug naar ons guesthouse.
Maandag 30 juli,
Omdat in ons guesthouse geen ontbijt geserveerd wordt, hadden we gisteravond al wat boodschappen gedaan in een supermarkt om de hoek. Vanochtend nog een keer bezocht voor vers brood en vleeswaren. Daarna met de auto een toer in de omgeving. We zitten aan de rand van een van de grootste nationale parken van Europa dus er zal genoeg te zien zijn. Dat viel echter tegen. Er zijn gewoon geen wegen of als ze al zijn dan zijn het grindpaden. In onze kamer vond ik echter een kaart met een route van 40 km met diverse bezienswaardigheden en over geasfalteerde wegen. Een dagvullend programma werd beloofd..... Maar na ruim 2 uur waren we weer terug. De "bezienswaardigheden" reden we domweg voorbij, of stelden niets voor ( een mineraalwaterbron waarbij het water uit 2 of 3 pijpen uit een muurtje kwam.... en dat 2x...) of lagen nog erg afgelegen van de weg en waren alleen via steile paadjes bereikbaar. Alleen bij een kerkje hebben we wat langer rondgekeken. Omdat we alweer vroeg terug waren en het erg warm was zijn we op zoek gegaan naar een zwembad. Net buiten Borjomi ligt bovenop een berg een pretpark ( net als in Tbilisi), daar zou een zwembad zijn. We hebben een paar keer de weg gevraagd, maar dat zwembad was alleen bereikbaar via moeilijk toegankelijke paadjes en dan was het nog steeds 25-30 minuten lopen ( en weer terug....) We hebben dus niet gezwommen. Dan maar vroeg eten vanavond. Met de auto weer naar het Pesvebi restaurant, daar was het eten gisteren prima. Maar vanavond viel het echter tegen. Het gehaktbrood van Thijs bleek niet gevuld te zijn met vlees maar met bruine(?) bonen en mijn kalfsvlees van de BBQ bleek voornamelijk uit bot en kraakbeen te bestaan.... Nog voor het donker werd waren we terug in ons guesthouse. Daar nog even buiten op het terras een potje kaarten. Maar dat konden we niet afmaken i.v.m. de invallende duisternis.
We zijn wel iets gewend qua verblijf in het buitenland, soms echt black to basic, maar dit guesthouse is helaas het minste wat we tot nu hebben gezien. Twee aardige terrassen maar dan slechts 3 stoeltjes en 1 tafeltje voor alle gasten... Op de kamer ook geen tafel waar je aan kan zitten, wel 2 zware stoelen. Op de kamer van Emma en Thijs staan nog 3 poefen die we naar buiten hebben gesleept om te kunnen kaarten. Hun sanitair is goed, maar dat van onze kamer..... En tot slot slapen Manon en ik vannacht op matrassen op de grond. De lattenbodem van ons bed bestaat uit losse planken die heel gemakkelijk verschuiven. We zijn al 4x door ons bed gezakt......
Morgen een niet al te lange rit naar Vardzia (100 km) met een paar leuke stops en hopelijk een beter guesthouse.
Groeten uit Borjomi,
Barry, Manon, Emma en Thijs.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
