30 december

30 december

Vanochtend hebben we "gewoon" ontbijt gehad in de ontbijtzaal van het hotel in Delphi. Dat lijkt gewoon maar in Athene kregen we ontbijt op de kamer en hier in Kalambaka schijnt het dat we speciale handschoenen aan moeten als we iets van het buffet willen nemen. We zullen het morgenochtend wel zien. Maar we zijn dus in Kalambaka. Vanochtend weer vroeg uit Delphi vertrokken want er stond een rit van 225 km op ons te wachten. Het eerste stuk was door de bergen over de 27 naar Lamia. En vandaar de A3 op naar het noorden. Echter de A3 is nog niet aangelegd.... Althans niet helemaal.... Het navigatiesysteem in de auto kende het eerste stuk van de A3 helemaal niet, maar Google stuurde ons daar wel heen en we kwamen inderdaad op een prachtig stuk nieuw aangelegde snelweg zonder ook maar één auto tegen te komen. Of toch wel, op de andere rijbaan komen 2 auto's ons tegemoet en zelf worden we ineens ingehaald! Maar even later houdt de weg ineens op en moeten we via de "oude" weg verder. Maar weer enkele kilometers verder kunnen we opnieuw de splinternieuwe A3 op en maken snel veel kilometers. Even na het middaguur zijn we al in Kalambaka en we besluiten om door te rijden naar Kastraki om daar te lunchen. We zijn dan meteen op de plaats van bestemming voor wat we vandaag willen bezoeken nl; de gigantische zandstenen pieken van Meteora met daarop de adembenemend mooie kloosters die wonderlijk aan de rotsen vastgekleefd lijken. Rond 1350 zijn de kloosters op de rots pieken gebouwd. Ooit waren het er 24 maar nu zijn er nog 6 over (en in gebruik). We hebben 2 kloosters bezocht, niet alle kloosters zijn dagelijks open en als ze open zijn sluiten ze al vroeg. Het klooster van Nikolaos Anapafsas hebben we na aan flinke klim als eerste bezocht. Erg spectaculair omdat het klooster op een smalle rotspunt is gebouwd en daardoor niet horizontaal kon uitbreiden maar dus vooral in de hoogte. Het klooster van Varlaäm bleek bij aankomst reeds gesloten te zijn. Daarna nog een bezoek gebracht aan het Agios Stefanos klooster. Ook spectaculair gelegen, maar heel gemakkelijk bereikbaar via een brug vanaf een andere rotspunt. Tot op de dag vandaag is nog niet helemaal duidelijk hoe men in de middeleeuwen de toppen van de rotsen bereikte. Alleen al het naar boven brengen van het bouwmateriaal heeft bij het Varlaäm klooster 22 jaar geduurd. Aan het einde van de middag nog een paar stops bij een paar uitkijkpunten gemaakt en prachtige foto's gemaakt. (Deze komen tzt wel eens op deze site, maar dan moet ik eerst oudere foto's verwijderen). Morgen weer een lange rit naar Patras op de Peloponnesos.

Groeten uit Kalambaka,
Barry, Manon en Thijs