Dag 19

Vandaag gingen wel weer met z'n tweeën op weg. Doel was deze keer het Kaeng Krachan stuwmeer en verder zien we wel wat we tegenkomen. Google wist deze keer niet dat er wegwerkzaamheden op de route waren en daardoor moesten we om ergens rechtdoor te gaan, wat dus niet kon, bijna 4 km rijden om bij de eerstvolgende U-turn weer 4 km terug te rijden. Na ruim een uur kwamen we aan bij de dam die het meer afsluit. Daaroverheen gereden kwamen we erachter dat aan die kant de weg verder afgesloten was. We stopten daar dus even gedwongen en terwijl we genoten van het uitzicht kwam er een mannetje op een brommer aan die in uitstekend Engels ons een tourtje probeerde te verkopen over het meer. Bedankt voor de tip, maar dat zoeken we zelf wel even uit. Dat was inderdaad even zoeken en zo kwamen we eerst bij het Forest Tiger cafe uit. Ook weer zo'n luxe cafe wat je totaal niet verwacht in the middle of nowhere. Daar op het dakterras genoten van een heerlijke espresso en cappuccino. Vervolgens was het maar een klein stukje naar de touwhangbrug die een klein eilandje met het vaste land verbind. Manon vond dat maar niets en bleef bij de auto achter, Barry ging wel over de brug maar bekende na afloop daar toch wel met knikkende knieën overheen te hebben gelopen. Het zag er wel stevig uit, maar toch een paar losliggende planken, gewiebel en dan de hoogte... Daarna naar een lokaal restaurantje voor de lunch. Dat in Thailand niets hetzelfde is bleek hier maar weer eens. Barry had al eerder gezouten kip met rijst besteld. Heerlijk krokant gebakken, zoute stukjes kipfilet in een zoete saus. Deze keer bleek de gezouten kip te bestaan uit keihard gefrituurde stukjes slachtafval..... De gefrituurde gepaneerde garnalen van Manon bleken ook een soort van gefrituurde bonen te bevatten, die smaakten bijzonder goed. We hadden al aangegeven een boottochtje op het meer te willen maken maar zagen dat de lucht begon te betrekken in de verte kon je het al zien regenen. De bootsman gaf aan dat het voorlopig nog niet ging regenen en dat we op tijd terug zouden zijn. We gingen aan boord en maakten een tochtje over het meer. We voeren langs eilandjes waar tientallen aapjes ons aanstaarden. Het begon steeds harder te waaien en we waren inmiddels doorweekt door het opspattende water. Ook de golven werden inmiddels behoorlijk hoog en ons bootje begong gevaarlijk te schommelen. Gelukkig bereikten we al snel de luwte van een eiland en hadden we weer rustiger vaarwater. Daar zagen we de brug waarover Barry een paar uur geleden overheen gelopen was. We gingen weer een bocht om en zie daar! Nog een 2e identieke touwbrug. Er waren er dus twee.... Bij nadere bestudering bleek dat ik over die 2e brug was gelopen. Inmiddels begon het nog harder te waaien maar gelukkig was ook het eindpunt in zicht. Net iets te vroeg gejuicht want terwijl we nog op het water water barste er een enome tropische stortbui los. Doorweekt, dat waren we toch al, kwamen we weer aan in het restaurant. Even op de buienalarm app gekeken en die gaf tot mijn stomme verbazing aan dat het nog even droog was en dat het met een uur los zou gaan. Nou die app werkt dus met een uur vertraging want het begon steeds harder te regenen. Nat waren we toch al dus door de stromende regen de paar meter naar de auto afgelegd. Door het noodweer deden we ook langer over de terugweg, 40 km per uur was toch echt wel even het maximum. In Cha-am nog een stop gemaakt bij een Big C. Manon had tijdens al onze Thailandreizen alleen nog maar 7-elevens of luxe shoppingmalls van binnen gezien maar nog nooit een supermarkt. Na anderhalf uur kwamen we weer aan bij onze villa in Hua Hin. Daar had het niet geregend. Vanavond nog de nodige souvenirs gescoord op de nightmarket van Hua Hin. (we hadden nog niet genoeg....) Daarna Hollands wezen eten bij Say Cheese, bekend van het tv-programma B[e-38]B vol liefde, van een paar seizoenen geleden. Manon patat met een frikandel speciaal, Barry een malse biefstuk met brood en een heerlijke saus.

Groeten uit Hua Hin

Barry en Manon