Dag 13

Vandaag stond er eigenlijk niets op het programma maar wie ons beter kent weet dat ik (Barry) niet een dag kan stilzitten. Het resort biedt sinds kort een jungletrekking aan hier in de omgeving. Dat is nu eens een unieke kans om daar aan deel te nemen. Donderdag voor vertrek aan Rogier gevraagd of dit nog even last minute geregeld kon worden. Natuurlijk kon dat want we zijn in Thailand, maar toch was het nog wel een dingetje, de vaste gids was al bezet en er moest ook nog toestemming verkregen worden van het dorpshoofd. Na een paar telefoontjes kwam het antwoord en het kon doorgaan. Gisteren had ik al van Mem vernomen dat ze mij om 8.00 uur zou ophalen en dat zij opnieuw de gids zou zijn. Na een ritje van ongeveer 45 minuten kwamen we aan in Si Na Pan. Daar maakte ik kennis met Ping, een klein mannetje van bijna 70 die vandaag de lokale gids zou zijn. Later begreep ik dat Ping ook het dorpshoofd was. Mem en ik namen samen plaats in de brommer met zijspan en we gingen op weg naar de jungle. Maar na de 1e bocht moesten we al bergop en had de brommer moeite om bergop te komen. Wij eruit, maar toen kwam het echte euvel aan het licht, een lekke band..... Ping ging weer terug en Mem en ik liepen verder bergopwaarts. Even later kwam Ping weer terug in een oude Toyota pickup van zeker 40 jaar oud en konden we onze weg vervolgen. Na een kwartiertje stopten we begonnen aan de trek. In het begin nog over "normale" paden en liepen we tussen de Assam theestruiken, die het hier in de jungle geweldig schijnen te doen. Ondertussen maakte Ping van de gelegenheid gebruik om een beetje onkruid tussen theestruiken te verwijderen. Daarvoor gebruikte hij een groot kapmes maar al snel werd duidelijk waarom hij dat mes eigenlijk had meegenomen. De "paden" waren overwoekerd met planten en struiken en met het mes maakte hij een looppad vrij. Ondertussen bleef hij maar over ongeveer iedere boom en struik vertellen. Niet alleen vertellen maar regelmatig stak hij een paar bladeren in zijn mond of groef een paar wortels uit en maakte die schoon. Uiteraard moest ik ook alles proberen maar al snel bedankte ik vriendelijk. De paden waren inmiddels geen paden meer en we liepen daar over gladde rotsen en diepe afgronden. We kwamen aan bij een klein poeltje, ik had iets gehoord over zwemmen maar dat kon hier toch niet de bedoeling zijn....Dat was ook niet zo, maar Ping maakte wel weer van de gelegenheid gebruik om zijn dorst te lessen en nam vele handen van het kraakheldere water. Ik heb het alleen even gebruikt om mij een beetje op te frissen want ik dreef ondertussen uit mijn kleren. Toen kwamen we wel bij een beekje met stroomversnelling en een waterval. Droog aan de overkant komen was onmogelijk dus daar de kleren uit, zwembroek had ik al aan, en daar een kwartier in het heerlijke heldere water gesparteld. Daarna vervolgens we onze weg door de jungle. Het pad was geblokkerd door omgevallen bomen en opnieuw moesten we het beekje oversteken. Deze keer bouwde Ping even snel van rotsblokken een dam zodat ik droog aan de overkant kwam. Even later weer hetzelfde probleem, een omgevallen boom blokkeerde het pad maar deze keer zat er niets anders op om door het water te lopen. Dat herhaalde zich later nog een paar keer. Even later kwamen we aan bij de rand van de jungle en stonden we ineens middenin een rijstveld. Het water van het beekje kon daar uitstekend gebruikt worden om het veld nat te houden. Met de Toyota gingen we vervolgens weer naar beneden. Daar had de vrouw van Ping een maaltijd klaargemaakt. Wat een avontuur was dat ook weer. Niks geen bestek te vinden. Met de handen werd er kleefrijst uit een grote pan op mijn bord gesmeten en verder stonden er een stuk of acht plastic schaaltjes met ondefinieerbare etenswaren. Ik heb mij maar bij de rijst, wat varkenspek en een gebakken ei gehouden. Wildlife ben ik niet tegengekomen, dat zit er allang niet meer. Dat was dan ook het enige minpuntje van een werkelijk fantastische tour. Het bleek ook nog dat ik zo'n beetje de eerste was die deze tour deed. Mem had wat foto's genomen en doorgestuurd naar Rogier. Die vroeg of hij ze mocht gebruiken voor zijn website van het resort. Geen probleem, binnenkort sta ik dus op de website van dit resort. Manon was op het resort gebleven en had een massage geregeld. Het was een massage "aan huis", dus de masseuse kwam naar onze villa. Maar liefst 2 uur lang is ze stevig onder handen genomen. 's-Middags heb ik een Grab naar het centrum van Nan genomen en daar nog even boodschappen gedaan voor de laatse paar dagen. Vanavond nog een spelletje gedaan op onze veranda en vroeg naar bed want morgen gaat héél vroeg de wekker....

Groeten uit Nan

Barry en Manon