Dag 14

Vakantie en 4.45 uur.... tring, tring, tring..... De wekker gaat af en tijd om nog even te snoezen is er niet. We gaan al vroeg met Rogier op pad om inkopen te doen op de markt om daarna de monniken van voedsel te voorzien tijdens hun dagelijkse bedelronde en om een prachtige zonsopkomst te gaan zien. De eerste stop was dus op de markt en daar een paar bakjes rijst met vlees, wat curry en een paar flesjes water gehaald. Vervolgens naar een heuvel aan de rand van de stad vanwaar een enorm Boeddhabeeld uitkijkt over de stad, vergelijkbaar met het Christusbeeld in Rio de Janeiro. Vanaf dat punt zou je ook kunnen genieten van een prachtige zonsopkomst. Helaas..... het Boedhabeeld stond in de steigers en het was zwaarbewolkt dus de zon hebben we ook niet zien opkomen... Wel nog even een leuk gesprekje met een jonge monnik die daar woont en die Rogier nog kende van een vorig bezoek. Weer terug naar beneden en daar een plek gezocht om de monniken het voedsel te overhandigen. Al snel kwam er een groepje van 4 onze kant op. Na het overhandigen van de etenswaren werden we luidkeels toegezongen en onze dag kan niet meer stuk. Daarna nog even naar Wat Ming Mueang, de witte tempel van Nan. Deze tempel heeft model gestaan voor de bekende witte tempel in Chiang Rai. Dat is echter geen tempel meer, te commercieel. Deze tempel in Nan is nog wel in gebruik als tempel. Ook hier verwonderden we ons om de prachtige muurschilderingen. Daarna terug naar ons resort voor het ontbijt, het was tenslotte al 8 uur! De rest van de dag doorgebracht in en om de villa en heel veel in het zwembad. Tot 16.30 uur, toen gingen we opnieuw on tour, deze keer met Kas, de andere eigenaar. Eerst een stukje sightseeing in zuidelijke richting, dwars door de schitterende rijstvelden. Opnieuw een stop bij een tempel en opnieuw prachtige muurschilderingen. Daarna weer terug naar Phu Phiang, het plaatsje waar wij verblijven, tegen de stad Nan aan, aan de andere kant van de rivier de Nan. Daar hadden we een ontmoeting met een lokale familie. Deze famile, de man is een soort van wethouder van deze "wijk" van Phu Phiang, voorziet de rest van de wijk van een soort educatie om vooral maar niet naar de stad (Bangkok) te trekken maar hier te blijven door zelf groente en fruit te kweken of een viskwekerij te beginnen en deze produkten lokaal te verkopen of juist aan de mensen in de grote steden zoals Chiang Mai en Bangkok. Dagelijks gaan er vele vrachtwagens vol met verse goederen naar de grote hotels en markten in de grote steden van het land. En alles uit Nan is 100% biologisch. Nan was tot in de jaren 30 van de vorige eeuw nog een zelfstandig koninkrijk. Toen is men toegetreden tot het koninkrijk Thailand, maar nog wel met een aparte status. De wetten in Nan wijken dan ook af van de Thaise, meestal veel strenger. Bij deze familie werden we hartelijk ontvangen en kregen eerst een rondleiding door de tuin. Daarna mochten we meehelpen met het koken van het diner. Tijdens het diner hadden we met behulp van Kas leuke gesprekken over het werk, lieten we foto's van thuis zien en probeerden we elkaars leeftijd te raden. Het werd steeds gezelliger en een fles huisgestookte whiskey (of jenever) kwam op tafel. Na een paar uurtjes was het tijd om afscheid te nemen. Manon en ik waren het er over eens om als we ooit terugkeren, we dan zeker weer een bezoek aan deze familie gaan brengen.

Groeten uit Nan,

Barry en Manon