Dag 5

Wat een nacht......Een matras van beton, synthetisch beddegoed, een keihard kussen, een airco die het niet doet, een fan die veel herrie maakt, junglegeluiden die overstemd worden door kletterende regen op het dak en vervolgens een haan die om 5.15 begint te kraaien..... Manon was al op de bank gaan liggen in de hoop dat ze daar nog wel kon slapen maar ook dat was zonder succes. Toen we als ontbijt ook nog eens rijstsoep kregen, pas later kregen we ook toast en gebakken ei, zaten we elkaar aan te kijken van wat doen wij hier? Toen Chan kwam aanlopen en vroeg of we goed hadden geslapen was het volmondig in koor; NEE! De eigenaresse werd erbij gehaald en we legden ons probleem uit. Voor Manon werd de bank omgetoverd in een slaapbank met beddegoed en daar heeft ze daarna redelijk op geslapen. Vandaag gaan we dus met Chan en Ben op stap in de omgeving. 's-Ochtends stond een bezoek aan Hup Pa Tat op de planning. Dat is een rots met een enorm sinkhole erin. In dat "gat", wat alleen bereikbaar is door eerst een grot door te gaan, komen een aantal bijzondere planten en één diersoort voor die alleen daar voorkomen. Een aantal van de daar aanwezige palmen waren endemisch. Niet voor niets wordt dit gebied ook wel het Jurassic Park van Thailand genoemd. Toen gingen de gids en ik nog op zoek naar het bijzondere diertje wat alleen daar voorkomt, de roze draak. Na een kwartiertje zoeken hebben we inderdaad een exemplaar gevonden! Na de lunch gingen we dan naar het Huai Kha Khaeng wildlife sanctuary. Samen met 3 andere aaneengesloten nationale parken is dit een enorm natuurgebied waar de grootste populatie tijgers (ca 100) ter wereld nog voorkomt. De kans dat je een tijger gaat zien is nihil maar alleen al een spoor of verse poep zal al een enorme ervaring zijn. Samen met Chan en een parkranger gaat Barry het bos in. Manon blijft achter bij een uitkijkpunt en hoopt mooie foto's van vogels te maken. Uiteraard kijken we ook uit naar ander wild als olifanten, bantengs, herten, wilde zwijnen en diverse apen. Nu weten we heel goed dat we niet in een dierentuin lopen maar de opbrengst was wel erg mager. Barry heeft vele vogels gezien, een paar apen, een reuzeneenkhoorn, vele pootafdrukken van diverse dieren en als meest spectaculaire het geraamte van een banteng die ooit door een tijger is verslonden en verse afgebroken takken door een zojuist passerende olifant. Manon heeft geen enkele vogel kunnen spotten, wel een paar apen gehoord, maar niet gezien. Met eerdere ervaringen in andere nationale parken van Thailand was dit toch wel een teleurstellende middag. Maar de natuur laat zich niet leiden, op een ander moment hopen we meer geluk te hebben. Chan stelde voor om terug naar het resort te gaan maar daar voelden wij weining voor, er is immers niemand anders. Daarom zijn we wezen eten in Lan Sak, een ander stadje in de omgeving. Inmiddels hebben we besloten om hier niet tot maandag te blijven. Morgen staat er nog een uitje op het programma maar zaterdag een relaxdag hier in het resort gaat hem niet worden. En dan de zondag nog. Met het programma wat Chan vertelde voor morgen blijft er weinig meer over om te doen. Misschien een hele dag in Huai Kha Khaeng, maar nu in het regenseizoen is het niet de beste tijd om daar wild te spotten. We hebben besloten om zaterdag te vertrekken en een paar dagen in Sukhothai te verblijven.

Groeten uit Ban Rai,

Barry en Manon